Vorige week drie keer in de wachtkamer bij de dierenarts gezeten. Met Ginette en haar zieke Troelie. Die was helemaal uit haar doen en had voelbaar hoge koorts. Altijd spannende bezoeken. Gelukkig loopt Troelie nu weer helemaal genezen en gezond door de Jordaan en zit ze als vanouds de toeristen op haar hofje te verleiden.
Het is ook niet Troelie waar dit stukje over gaat. In de wachtkamer lag een fotoboek. Kat in de stad van fotograaf Jack Jacobs met teksten van Jan Soer. Een boekje van einde jaren 70 vol met zwart-wit foto’s van katten in het afbladderende Amsterdam van die tijd.
Alledrie de middagen heb ik het boekje doorgebladerd en steeds kwam ik uit bij een gedichtje dat mij in deze wachtkamer-state-of-mind diep trof. Een lijkdicht van P.C. Hooft voor zijn kat.
Lijkdicht op sijne huiskat
Begraef haer sachtkens: wilt haer staert
Haer vriendlijck langs de lendnen vouwen
Onder het claegelijck miauwen
Van iedre Poes in huis en gaerd.
Set wech haer back, set wech haer mand;
Daer was geen dier in ’t Naerdens land
So soet besnort, een spinnewiel.
Leegh blijv’ haer plaetsken bij den haert.
Haer clene lijf ontvangh’ dees aerd
En God ontvangh de clene siel.
Dat van het wegzetten van haar bak en haar mandje, van dat zoetbesnorde spinnewiel en God die haar kleine zieletje ontvangt. Ik word er tegelijk warm en koud van, triest en gelukkig. In een tijd dat gevoelens voor een dier uitzonderlijk waren en een kat minder was dan… Die lege plek bij de haard op dat machtige Muiderslot in het winterse Naardense land. Want daar woonden ze, Peter Cornelis en zijn poes.
De mooiste gedichten over liefde, leven en dood, over diepe gevoelens en persoonlijk lijden, ja zelfs over jonge sla… ze doen me geen flikker. Blijkbaar moet het over poezen gaan wil het Bartje echt boeien.
De dierenkliniek is trouwens de http://www.dierenkliniekdejordaan.nl/
.