Een telefoon op zak en vrijwel altijd een pc of laptop in mijn onmiddellijke omgeving; lange tijd heb ik de noodzaak van een smartphone niet ingezien. Maar nu heb ik dan toch de stap genomen en heb mijn oude nokia 6300 aan de wilgen gehangen.
Smartphone
Met mijn nieuwe Samsung S5 ben ik nu meer dan bij, en tegelijk totaal onbereikbaar voor wie mij bellen wil of sms’en. Want de oude simkaart past niet in de nieuwe smartphone en nu heb ik ‘m verknipt.
Dat zal er wel bij horen, denk ik dan. Geen stappen vooruit zonder op je bakkes te gaan, is de universele wet. Net als het geklungel met 28k8 en ISDN-modems in de begindagen van internet. Gelukkig kunnen de robot op de website van Tele2 en een vriendelijke meneer van de klantenservice mij prima helpen. Micro-simkaartje is onderweg tegen een aflaat van 15 euro.
Straks zit ik dus net zo apathisch naar mijn schermpje te kijken als ieder ander en nemen whatsapp en facebook messenger de sociale functies van mijn mond, ogen en oren over. Zie ik alleen nog via het scherm wat er in de wereld gebeurt, zijn mijn foto’s scherper dan de werkelijkheid en kan ik voortaan boeken lezen zonder papier te ruiken…
Old-skool
Kortom, zit ik te wachten op de nieuwe wereld die zich met mijn nieuwe speeltje aandient? Volstrekt niet, maar beroepshalve kan ik me niet meer veroorloven géén smartphone te hebben.
Nee dan Ginette, die toont op dit vlak meer ruggengraat. Die choqueert complete creatieve afdelingen en directies van hippe communicatiebureaus door doodleuk haar Motorola uit de vorige eeuw op de tafel te leggen. Ballpoint en kladblok erbij: dat is nog eens old-skool copywritersgedrag!
Ik beloof dat ik mijn Waterman vulpen weer in ere ga herstellen; als kleine maar noodzakelijke daad tegen de moderne tijd.